Erteleme hayatını

 

 Çok mu sorguluyorum bazı şeyleri hayat akıp giderken. Fazla mı kontrollüyüm diyorum içimden. Sonra böyle olmam gerektiğini düşünerek cevaplıyorum yine her zamanki sorumu. Fazla hırs yapıyorum ya bazen, hemen ardından da umursama diyorum. İnsanın kendini değiştirmesi zormuş ya. Evet, çok zor. Olmuyor. Fazla inat etmesene diyorum, fazla düşünmesene. Elimde değil ki. Tabi ki kendimi değiştirmek değil mesele; neden değişmek isteyeyim ki zaten? Sadece bazen kendimi fazla yıpratıyorum.  

 Dünyada olup biten üzücü şeyleri gördüğümde de diyorum işte abartmayacaksın hiçbir şeyi. Hiçbiri bitmeyecek gibi davranmayacaksın. Öyle savunmasız bir anında her şey son bulabiliyor. Yakınlarda İzmir’de olan deprem mesela. Ne çok insanın hayalleri vardı. Ne çok planları vardı ama son buldu işte. Akışına bırakmak gerekiyor aslında da planlar olmadan da yaşayamıyoruz. En önemlisi de ertelememek işte. Sonra olur diye, sonra söylerim diye. Belki de söylememiz gereken çok şey varken, yaşamayı çok istediğimiz günler varken son bulacak işte hayatımız…

 O yüzden sözüm sana sevgili okur: Gerçekleştirebileceksen eğer istediklerini elini çabuk tut. Dilinin ucundaysa söyleyeceklerin hemen söyle, erteleme hayatını.