Çok mu sorguluyorum
bazı şeyleri hayat akıp giderken. Fazla mı kontrollüyüm diyorum içimden. Sonra
böyle olmam gerektiğini düşünerek cevaplıyorum yine her zamanki sorumu. Fazla
hırs yapıyorum ya bazen, hemen ardından da umursama diyorum. İnsanın kendini
değiştirmesi zormuş ya. Evet, çok zor. Olmuyor. Fazla inat etmesene diyorum,
fazla düşünmesene. Elimde değil ki. Tabi ki kendimi değiştirmek değil mesele;
neden değişmek isteyeyim ki zaten? Sadece bazen kendimi fazla yıpratıyorum.
Dünyada olup biten
üzücü şeyleri gördüğümde de diyorum işte abartmayacaksın hiçbir şeyi. Hiçbiri
bitmeyecek gibi davranmayacaksın. Öyle savunmasız bir anında her şey son bulabiliyor.
Yakınlarda İzmir’de olan deprem mesela. Ne çok insanın hayalleri vardı. Ne çok
planları vardı ama son buldu işte. Akışına bırakmak gerekiyor aslında da
planlar olmadan da yaşayamıyoruz. En önemlisi de ertelememek işte. Sonra olur
diye, sonra söylerim diye. Belki de söylememiz gereken çok şey varken, yaşamayı
çok istediğimiz günler varken son bulacak işte hayatımız…
O yüzden sözüm sana
sevgili okur: Gerçekleştirebileceksen eğer istediklerini elini çabuk tut.
Dilinin ucundaysa söyleyeceklerin hemen söyle, erteleme hayatını.